O książce: 2009 / „Żyjemy niewidzialnie na peryferiach; zostaliśmy zmarginalizowani – i jest wiele rzeczy, w których postanowiliśmy nie brać udziału. Chcieliśmy ciszy - i tę ciszę znaleźliśmy. Przybyliśmy tutaj cali w ranach i wrzodach, ze ściśniętymi jelitami i już myśleliśmy, że kiedyś uda nam się opróżnić wnętrzności. Nasze ciała przesiąknięte zapachem kserokopiarek, kremu dla dzieci i papieru do znaczków zbuntowały się przed niekończącym się stresem wynikającym z bezsensownej pracy, którą wykonywaliśmy niechętnie i za którą nikt nam nie dziękował. Opętały nas siły, które zmusiły nas do zażycia środka uspokajającego i przekonania, że ​​pójście do sklepu to już kreatywność, a kręcenie filmów wystarczy do szczęścia. Ale teraz, kiedy osiedliliśmy się tutaj, na pustyni, wszystko stało się o wiele, wiele lepsze.».